χωριστοπέταλος

-η, -ο, Ν

βοτ.

1. (για φυτά και άνθη) αυτός τού οποίου τα πέταλα είναι χωρισμένα

2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα χωριστοπέταλα

βοτ. κατηγορία φυτών τών οποίων τα άνθη έχουν χωριστά πέταλα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. νεολατ. choripetalae (< χωριστός + πέταλο)].